عاليجنابان، ميهمانان عزيز:
مفتخرم كه امشب در اينجا نمايشگاه جذاب شاه عباس و دوباره‌سازي ايران را افتتاح مي‌كنم. در قرن شانزدهم ميلادي دو كشور مقتدر ايران و بريتانيا از مذهب براي تحكيم و تثبيت استقلال خود استفاده كردند. اين موضوع بيشتر از وجه افتراق دو كشور، وجه تشابه بين دو كشور را می‌رساند با لحاظ اين موضوع كه ارتباط بين نهادهای مذهبی و سكولار در دو كشور ايران و بريتانيا عمدتا جنبه غيرماهوی دارند. برخی در انگلستان ممكن است تعجب كنند كه چرا ايران را امروز جمهوری اسلامی می‌خوانند (جك استرا با بيرون آوردن يك سكه از جيب خود ادامه داد) اگر به اين سكه نگاه كنيد يك واژه اختصاری لاتين روي سكه ما مي‌بينيد كه مي‌گويد: ملكه انگلستان حافظ دين و ايمان است. ايمانی كه به ما كمك كرد تا استقلال بريتانيا را حفظ كنيم. به طور همزمان شاه عباس پيشرفت‌دهنده ايران و بريتانيای درگير در هند به طور مستقيم با هم كار می‌كردند و ايران بزرگترين شريك تجاری ما بود.
برخلاف دوران هند، روابط ايران و انگلستان از توازن بسي دور بوده است. در قرن نوزدهم انحصار تنباكو بسيار مضحك و نامعقول بود به نحوی كه همه ايران آن را تحريم كردند (تحريم تنباكو) و نيز قرارداد نفتی آغاز قرن بيستم به راستی يك اخاذی صريح بود «اشاره به قرارداد دارسی!».
چشم بستن بر روی حكومت رضاشاه كه تقليدی بی مايه از آتاتورك بود و جامعه آن حساسيتی بيشتر از تركيه داشت. اشغال ايران توسط انگليس و آمريكا و شوروی در خلال پنج سال جنگ جهانی دوم و مداخله مستقيم به همراه آمريكا در بركناری دولت منتخب و دموكراتيك مصدق در سال 1953 كه با حمايت مدافعانه از شاه عليرغم عدم برخورداری از حمايت مردم ادامه يافت.
به نظر من اين انگليس است كه در درك ايران دچار مشكل مي‌باشد و نه ايران در درك ما. همانطور كه رئيس موزه بريتانيا دو هفته قبل در روزنامه فاينشنال تايمز گفت كه بسيار از انگليسي‌ها فراموش كرده‌اند كه در تاريخ بين سال‌های 1950-1820 بريتانيا بر زندگی سياسی ايران سيطره داشت و اتفاقاتی كه در ايران رخ داد به طور عمده‌ای ناشی از مداخلات بريتانيا بود. ايرانی‌ها در پائين‌ترين سطح نيز از اين مسائل مطلع‌اند در حاليكه انگليسی‌ها حافظه گذشته را فراموش كرده‌اند. اين وجهی بسيار نامتقارن است.
* ايران اهميت راهبردی عظيمی برای ثبات در خاورميانه دارد
اكنون زمان آن برای ما فرا رسيده است كه حافظه را به ياد آوريم. يك ملت بدون تاريخ همچون يك انسان بدون حافظه است و ايران همانطور كه اين نمايشگاه به ما يادآور مي‌شود برای مدت‌های طولانی مهمترين كشور منطقه بوده است و امروز نيز از اهميت عظيم راهبردی برای حل مناقشات در افغانستان، فلسطين و مسائل لبنان و ثبات عراق برخوردار است.
هرچه ما ايران را بيشتر بفهميم براي روابط غرب با ديگران بهتر خواهد بود و هرچه بهتر خودمان را بشناسيم براي تاريخ مشترك‌مان بهتر خواهد بود. نمايشگاه فعلی به زيبايی آراسته شده است. من به همه مديران موزه ملی ايران و سايرين، قائم مقام سازمان ميراث فرهنگی و همكارانشان و همه دولت جمهوری اسلامی ايران تبريك می‌گويم البته از مدير موزه انگليس و همكارانش نيز تشكر می‌كنم.
اين نمايشگاه جذاب، برانگيزاننده و روشنگر است و گذشته ايران و تاريخ مشترك كشورهای ما را زنده می‌كند ولی همانند همه تاريخ آينده را نيز در بر می‌گيرد و مفتخرم كه رسما افتتاح اين نمايشگاه را اعلام نمايم
برگرفته از سایت :
No comments:
Post a Comment